Ertelenmiş Yarınlar

Nasıl olsa hesabı her şeyin üstünde olan mutlak Muhasibin huzuruna çıkacağız her birimiz…
Ben hesaplaşmanın, ödeşmenin, alacak-verecek tahsilinin öte âleme kalmasından mustarip değilim. Biliyorum ve eminim ki, zerre kadar hakkım kaybolmayacak. Rızam olmadan affedilmeyecek. Üzeri örtülmeyecek, gün gibi ortaya çıkacak…
Mahşere kalsın hesabım… Dünyada soramadığım, üstesinden gelemediğim ne kadar hesabım varsa mutlak adaletin tecelli edeceği güne kalsın, ne çıkar!
Sabredeceğim, o gün gelip çatıncaya kadar. Sabredeceğim… Sonunda kazanacağımı bildiğim mahşerdeki mahkeme kuruluncaya kadar sabredeceğim…
Varsın mahşere kalsın hesabım, hesaplaşmam! Ben kazanacaksam ne çıkar beklesem… Beklenen gün çok yakınsa ne çıkar!
Korkması gerekenler düşünsün, korksun ve titresin! Kaybedeceğini bile bile yansın pişmanlık ateşinde. Kâbus gibi hayata çökenler korksun!
Hesabım kalsın mahşere… Varsın şu fani âlemde mutsuz olayım. Sonunda güleceksem solan bir gül olayım. Susan bülbül olayım. Seçilen kurban olayım.
Yeter ki mahşerde kazanan ben olayım, hesabım kalsın mahşere…
Acele etmeme gerek yok. Yanayım… Sessiz çığlığımı kimselere duyuramayayım…
Duymasın kimseler beni ne çıkar! “Her şeyi bilen ve işiten” var ya O’nunla paylaşırım tüm açmazlarımı, sitemlerimi…
Hesabım mahşere kalsın!
Dünyada yaptıkların, sanma ki saklı kalır
Azıcık ötelenir, ödeşmek baki kalır.